L é un pèz ch’a pôrt al cafà al albêrg “I Portici”, infén dal dåumélla e dîṡ.
Par mé l é un gran unåur ed purtèri al mî cafà, mo anc d èser al consulänt pr i baréssta e d dèri una man a catèr la manîra gióssta par tgnîr drî a cal sît che lé. Adès al cunsómm l é quâter vôlt quall ch’l êra in prinzéppi. A l ò vésst a dvintèr grand es ai ò pròpi chèr, parché i én di profesionéssta sêri e brèv e pò i én anc dla bôna żänt.
A sån pròpi urgugliåuṡ! E pò, däntr in cl albêrg che lé, i i an fât una sgnåura ustarî, mo dî bän bèla, ch’as i mâgna di magnén al ṡbéffi da fèr vgnîr l’âcua cèra in båcca, tant che i giurnaléssta i i an pugè una stralla. Anc int l’ustarî i an tôlt al mî cafà, mo mégga äli armiṡdànz (“le miscele”): i an tôlt al cafà “Origini”, ch’al cåssta quèl de pió, mo l é una gran galantarî.
Mo che gran bèl sît! Cal palâz famåuṡ progetè da cl architàtt ch’l avêva l istàss nómm d un insèt, in socuànt dialétt emigliàn: Melchiorre Bega.
Mo che pió fât sugèt Melchiorre Bega!
I i génn: “Tîra mò só un palâz in piâza, mo ch’al pèra vèc’ e antîg”. Bän, ló al le fé mudêren, parché al gé acsé che äl’imitaziån d un quèl antîg äli én brutâzi magâra, parché as vadd ch’äl n én brîṡa bôni e stièti. Al fó acsé che, dal zincuanta, al le fé mudêren, secånnd qualla ch’l’êra la mudernitè a chi ténp là. Alåura la żänt i s inarénn es i al mandénn vî, in eṡélli.
Bän, ståur qué dla “Butaiga di Pôrdg” i an cunprè tótt al palâz par vî ed fèri un sitarén da magnèr in fûria – un fasfûd insåmma – mo miåur, mégga con di panén con di susizût trésst (“hot-dog”): ai é di turtlén, di turtlón, däl tajadèl da purtèr sîg, quand as và a spâs par piâza. Pò ai é anc una terâza mo dî bän granda, e tótt i pôlen andèr lé e al pèr quèṡi acsé ed tuchèr äl Dåu Tårr con un dîd!
L’é una gran bèla famajja bulgnaiṡa e da dåu o trai generaziån i fan i żlè. Mo al sô żlè l é tante bån ch’i al cånpren da tótti äl band, al và anc foravî, fòra dal’Itâglia e dal’Evròpa. I drôven såul dla rôba bôna, cunpâgna dal lât, dla pâna, dal zóccher e al mî cafà: inción ingrediént artifizièl.
Avän pruvè socuànt cafà difarént, prémma ed catèr quall ch’ai piaṡêva a låur. Par dîr quall ch’é vaira, Gabarièl, ón di titolèr, l é stè piotòst difézzil, mo ala fén a l avän catè, par furtóṅna! Adès a fän ste żlè con dal cafà ch’al vén dal Guatemâla es l à nómm Huehuetenango.
Pò a v vói dîr un èter quèl: al cafà l é torefât såul quand al sarvéss da fèr al żlè, mäntr invêzi a l maṡnän quand ai partéss la produziån.
Ô ragâz, mé a dégg che un èter żlè cunpâgna quasst che qué an i é brîṡa!
GABRIELE SPINELLI, DOLCE E SALATO PIANÔR
L é sänper stè un mî amîg es l é un gran profesionéssta, siché dånca dal dåumélla e sagg’ avän tachè a lavurèr insàmm.
Mé a dégg ch’l arà pruvè méll o dåu mélla cafà: ón di comerziànt adiritûra al gêva acsé che mé a sån cunpâgna Peter Pan, ch’a sån bån såul d insugnèrum, mo mé a i ò dimustrè che däl vôlt i insónni i pôlen dvintèr veritè.
Siché avän fât un’armiṡdanza apòsta par ló. Avän fât socuànt esperimént, mo ala fén a l’avän catè. La i é piaṡó a ló e pò anc a sô mujêr, la Milêna, acsé l à tôlt al “Caffè Terzi” anca ló.
Da quand l à tôlt al mî cafà, avän catè la manîra par fèr pió “espressi” con un chíllo d armiṡdanza, e al pèr acsé ch’ai crassa anc al cunsómm.
Ai é bèle un quelcdón ch’tâca a dmandèri l’armiṡdanza “Gabriele Spinelli”… A n al sò mégga: csa dît té Lêle, i la daggna?
Un bèl dé am ciamé al mî amîg Leonardo, quall ch’fà al żlè in duv ai êra la funivî pr andèr só a San Lócca: la s ciâma “Cremerî Funivî”, par vî dla rémma. Am gé: “Scåulta mò, a vlän avrîr un sît in Inghiltèra, a Lånndra. Ai é anc un sòzi inpurtànt, Gianfranco Zola”.
Mé, ch’a n sån brîṡa un gran apasiunè dal fúttbol, a gé: “Mo chi êl?”.
“Mo và bän là, sumâr, Gianfranco Zola l é ón di miûr żugadûr ch’ai séppa mâi stè al månnd!”.
“Môôô! Intinimôd – a gé mé – dî bän só, csa vût Leonardo, dal cafà? Bän, a t al dâg, mé!”.
A i ò dè una man a fèr scôla a Francesco, pr inparèr a fèr pulidén al cafà e al capuzén: e l à inparè pulidén, mo pulidén magaréṅna, ala perfeziån! E acsé tótt i ing-lîṡ i andèven da låur pr al sô żlè, mo anc pr al cafà e al capuzén, parché ai parêva pròpi d èsr in Itâglia.
Pò dåpp i én stè tante cuntént dal sô lavurîr, ch’i an cunprè socuànt èter sît es i én dvintè una cadäṅna: adès i én piotòst famûṡ par vî dla qualitè dal sô żlè, mo anc dal cafà e dal capuzén. E mé a sån cuntänt anca mé!
Un bèl dé, s’avéssi mâi ucaṡiån d andèr a Lånndra, ataiṡ a Notting Hill, andè bän a pruvèr incôsa: al żlè, al cafà e al capuzén.
Pr “a Scôla ed gósst”, int la vî Cesare Gnudi al nómmer 5 a Bulåggna, l é di ân ch’a insàggn int i cûrs ed Cafeterî.
“a Scôla ed gósst” l’é la scôla ed furmaziån e spezialiżaziån profesionèl dedichè al’èrt ed fèr da magnèr e ai sarvézzi dla magnâza, urganiżè da Iscom Bologna, strutûra ed furmaziån ed Confcommercio Ascom Bologna acreditè ala Regiån Emégglia-Rumâgna.